De Trappieters brengen fietsen op snelheid

Beide mannen zaten op het OLV en bestelden in hun jongere jaren met regelmaat een biertje bij Café ‘t Klapcot. Maar ze leerden elkaar pas echt kennen bij de voetbal. Na jaren ballen bij JEKA,  Baronie en VV Bavel, kocht Mark out of the blue een fiets. Het toeval wilde dat hij Frank tegen het lijf liep tijdens een van de Valkenbergconcerten. Frank kocht ook een fiets en de eeuwig groene voetbalvelden werden ingeruild voor het afwisselende wieler asfalt. De voorloper van wielerclub de Trappieters was geboren.

Samen fietsen verbroedert

In die begintijd was er nog geen ‘echte fietsclub’ gedachte. “Gewoon een beetje ouwehoeren en een rondje fietsen.” Vanuit Breda zetten ze regelmatig koers richting Meersel-Dreef met steevast een koffiestop bij ’t Nonnekeshuis. Een vast ritueel. In de loop der jaren kwamen er alleen maar meer rituelen en vaste Trappieter uitspraken bij. Uiteraard hebben de mannen ook een eigen app-groep. Ieder jaar laten ze er weer de statistieken op los: van de meeste Strava likes, tot wie het meest actief was op de app. “Dat je je telefoon een avond op stil hebt staan en je de dag erna 150 berichtjes gemist hebt.” De mannen lachen. “Wat dat betreft zijn we net een stel jonge meiden.”    

Pieter Memorial

De oorsprong van de naam Trappieters kent een mooie symboliek: een samenvoeging van de naam Pieter en Trappist. Een eerbetoon aan overleden ploeggenoot Pieter, die graag een trappistje dronk. Zijn laatst gedragen shirt hangt ingelijst bij de paters in Meersel-Dreef. Nu rijden ze ieder jaar de ‘Pieter Memorial’ waarna ze proosten op het leven met een zelf gebrouwen ‘Trappieter biertje’. Niks mis met een thuisbrouwer in de fietsclub.

Bij toeval ontdekten ze dat Trappieter een echt bestaand Belgisch bier was. Het is niet meer op de markt, maar dankzij de Trappieters in Breda is het geen vergane glorie. Het logo en de kleuren van het wijlen Belgische Trappieter bier waren het uitgangspunt voor het eigen fietstenue.

Veel vlieguren maken

Ze fietsen wat af, de Trappieters. In én buiten Breda. In de loop der jaren traden er ook ‘echt goede renners’ toe. Daarmee steeg het niveau van de hele groep en zagen ook Frank en Mark hun fietsprestaties groeien. “Dat is wel het voordeel van de wielersport, ook op wat latere leeftijd kun je steeds beter worden”, vertelt Mark . “Kwestie van veel vlieguren maken”.

Uiteindelijk zijn ze nu best wel een ‘serieus clubje’, met een naam, logo en een eigen zomer- én wintertenue. Maar ondanks 'professionele' groei staat samen plezier hebben nog altijd op de eerste plaats.

Favoriete routes

Favoriete routes? Jazeker. “Rondje Pontje”, zegt Mark. Een rit waarbij je niet bang moet zijn voor een beetje zijwind als je over de open vlaktes gaat. Een mooie route met onder meer een oversteek met het pontje bij Werkendam en een prachtig stuk Biesbosch. Frank kiest voor ‘Rondje Paters’: een route naar de paters van klooster La Trappe in Berkel-Enschot met aansluitend uiteraard een klein proeverijtje.

Trappieter Marten Smorenburg siert de campagnefoto en heeft de route van Breda naar de oude vestingstad Heusden op nummer één staan. Deze ronde door veelal het buitengebied gaat nét even buiten de gebaande wielrenpaden van de meeste wielrenners. Uitdaging! 

Het wielerimago

Veel zondagse ritjes worden afgesloten met een sprintje op de Slingerdreef. Een bekend en ook berucht wielerdomein. De laatste kilometers wordt er volle bak gereden met soms een afzakkertje op de Ginnekenmarkt. Uiteraard werken ze actief mee aan het verbeteren van het imago dat wielrenners hebben. Sowieso door rekening te houden met andere weggebruikers maar zeker ook door iedereen vriendelijk te groeten en te bedanken als ze mogen passeren.

Wielrennen, de mannen raken er niet over uitgepraat en hangen de fiets nog lang niet aan de wilgen. Behouden koers mannen!